de eerste is binnen
Blijf op de hoogte en volg Melissa
22 April 2014 | Nepal, Mahendranagar
Zoo het is wel weer tijd voor een blogje.
Ik heb de afgelopen 2 weken veel beleefd! We zijn bezocht door de directeur van Handicap international ( wat achteraf wel gaaf was omdat we toen pas door hadden dat deze mannen echt de biggbigg bosses zijn die uit Frankrijk over waren). Verder hebben we heel veel aan ons onderzoek gezeten. Op 13 april hadden we de presentatie voor 120 man. Spannend maar achteraf erg leuk. Het was oudjaars dag hier en dat werd uiteraard gevierd. Alle projecten van NNSWA moesten een presentatie verzorgen, hierin hebben we veel dans zang en drama gezien. Erg leuk! Ook van ons werd een dansje verwacht en na enige overtuiging van indra en wat duwtjes van de directeur zijn we toch maar met indra een poging gaan wagen, ja ook voor 120 man.
Na alle optredens werden we officieel naar voren gehaald en werden we ambassadeur gemaakt. Jasje aan certificaat in een lijstje en even netjes poseren, dat hadden we gelukkig nog nooit eerder hoeven doen haha. Daarna iedereen persoonlijk een gelukkig Nieuwjaar moeten wensen en toen kon de lunch beginnen. Helaas hadden we gezien welke 2 lieve geitjes er in het eten gingen en hoe ze vervolgens zonder hoofd boven het vuur hingen waardoor wij alleen de rijst zelf hebben gegeten en niet het vlees. Toen de dag voorbij was hebben we nog even mogen meegenieten van de geur van de ingewanden die lekker in een sopje werden uit gespoeld, we zijn gauw naar de markt gevlucht.
Oudjaars avond hebben we gevierd met onze bewaker en met de instrumentmaker. We hebben gezellig gedronken, geteld en gedanst, het was een gezellige avond!
de volgende dag hebben we sari’s gepast voor de trouwerij. Deze trouwerij hebben we woensdag van begin tot eind mogen volgen. De bruid en bruidegom hadden elkaar nog nooit gezien en de bruid was zeer emotioneel omdat zij vanaf nu door zou gaan met zijn familie en haar eigen familie achter moet laten ( traditie, traditie) Ook hierbij hebben we weer gedanst , gegeten en veeeeel foto’s gemaakt. De ceremonie zelf duurde maar liefst 3 uur en zat vol rituelen, waaronder voeten wassen, ringen, tikkas plaatsen , rondjes lopen door de tempel en offeringen ( dit x zonder dieren). Savonds was er weer een feest, en ook daar hebben we weer gegeten. Helaas waren hier ook veel straatkinderen die voor ons gevaarlijk zijn. We zouden ze graag helpen, maar zodra je iets geeft bedreigen ze je dat ze meer, meer,meer willen. Ze weten dan dat je wat voor ze kan hebben en dat maakt het helaas gevaarlijk. Deze kinderen hebben ook heerlijk lopen schranzen op het feest en dat schijnt hier heel normaal te zijn. Hadden hun ook een leuke avond.
2 dagen later begon me buikpijn en inmiddels lig ik alweer 2 dagen aan het infuus. Ik heb meerdere bacteriën opgelopen die me een darminfectie hebben bezorgt. Gelukkig ben ik in goede handen en gaat het steeds weer wat beter. Ik heb eerst orale medicatie gehad maar reageerde ik niet op. Toen hebben ze besloten om naar NNSWA een verpleger te sturen die mij van alle medicatie voorziet. Daarnaast heb ik zuster Claire die de rol van me moeder heeft over genomen haha. Ik ben super blij dat we hier konden blijven en dat ze me kan gerust kan stellen tijdens alle spannende nepalese verhalen waarin ik alleen het woord injectie herken. Ik zal hier niet meer gauw klagen over eentonig eten aan gezien ik nu al 2 dagen ontbijt lunch en dinner met rijst een linzen moet doen haha. Morgen weer een bezoekje aan de dokter en dan hopen dat het infuus eruit mag. Dan mag ik daarna weer rustig aan me eetpatroon uitbreiden.
Wie een iets uitgebreider verslag wil lezen kan de blog van claire even bekijken:
clairevz.waarbenjij.nu
Ik heb de afgelopen 2 weken veel beleefd! We zijn bezocht door de directeur van Handicap international ( wat achteraf wel gaaf was omdat we toen pas door hadden dat deze mannen echt de biggbigg bosses zijn die uit Frankrijk over waren). Verder hebben we heel veel aan ons onderzoek gezeten. Op 13 april hadden we de presentatie voor 120 man. Spannend maar achteraf erg leuk. Het was oudjaars dag hier en dat werd uiteraard gevierd. Alle projecten van NNSWA moesten een presentatie verzorgen, hierin hebben we veel dans zang en drama gezien. Erg leuk! Ook van ons werd een dansje verwacht en na enige overtuiging van indra en wat duwtjes van de directeur zijn we toch maar met indra een poging gaan wagen, ja ook voor 120 man.
Na alle optredens werden we officieel naar voren gehaald en werden we ambassadeur gemaakt. Jasje aan certificaat in een lijstje en even netjes poseren, dat hadden we gelukkig nog nooit eerder hoeven doen haha. Daarna iedereen persoonlijk een gelukkig Nieuwjaar moeten wensen en toen kon de lunch beginnen. Helaas hadden we gezien welke 2 lieve geitjes er in het eten gingen en hoe ze vervolgens zonder hoofd boven het vuur hingen waardoor wij alleen de rijst zelf hebben gegeten en niet het vlees. Toen de dag voorbij was hebben we nog even mogen meegenieten van de geur van de ingewanden die lekker in een sopje werden uit gespoeld, we zijn gauw naar de markt gevlucht.
Oudjaars avond hebben we gevierd met onze bewaker en met de instrumentmaker. We hebben gezellig gedronken, geteld en gedanst, het was een gezellige avond!
de volgende dag hebben we sari’s gepast voor de trouwerij. Deze trouwerij hebben we woensdag van begin tot eind mogen volgen. De bruid en bruidegom hadden elkaar nog nooit gezien en de bruid was zeer emotioneel omdat zij vanaf nu door zou gaan met zijn familie en haar eigen familie achter moet laten ( traditie, traditie) Ook hierbij hebben we weer gedanst , gegeten en veeeeel foto’s gemaakt. De ceremonie zelf duurde maar liefst 3 uur en zat vol rituelen, waaronder voeten wassen, ringen, tikkas plaatsen , rondjes lopen door de tempel en offeringen ( dit x zonder dieren). Savonds was er weer een feest, en ook daar hebben we weer gegeten. Helaas waren hier ook veel straatkinderen die voor ons gevaarlijk zijn. We zouden ze graag helpen, maar zodra je iets geeft bedreigen ze je dat ze meer, meer,meer willen. Ze weten dan dat je wat voor ze kan hebben en dat maakt het helaas gevaarlijk. Deze kinderen hebben ook heerlijk lopen schranzen op het feest en dat schijnt hier heel normaal te zijn. Hadden hun ook een leuke avond.
2 dagen later begon me buikpijn en inmiddels lig ik alweer 2 dagen aan het infuus. Ik heb meerdere bacteriën opgelopen die me een darminfectie hebben bezorgt. Gelukkig ben ik in goede handen en gaat het steeds weer wat beter. Ik heb eerst orale medicatie gehad maar reageerde ik niet op. Toen hebben ze besloten om naar NNSWA een verpleger te sturen die mij van alle medicatie voorziet. Daarnaast heb ik zuster Claire die de rol van me moeder heeft over genomen haha. Ik ben super blij dat we hier konden blijven en dat ze me kan gerust kan stellen tijdens alle spannende nepalese verhalen waarin ik alleen het woord injectie herken. Ik zal hier niet meer gauw klagen over eentonig eten aan gezien ik nu al 2 dagen ontbijt lunch en dinner met rijst een linzen moet doen haha. Morgen weer een bezoekje aan de dokter en dan hopen dat het infuus eruit mag. Dan mag ik daarna weer rustig aan me eetpatroon uitbreiden.
Wie een iets uitgebreider verslag wil lezen kan de blog van claire even bekijken:
clairevz.waarbenjij.nu
-
23 April 2014 - 09:41
Charelle:
Woow, klinkt als allemaal hele mooie ervaringen! Wel heel rot van je status nu, sterkte lieverd!!
-
24 April 2014 - 16:19
Ton En Ilonka:
Lieve Melissa,
Fijn om te lezen dat het iets beter gaat met jou.
Uiteraard zijn we steeds door pa en ma Pura op de hoogte gehouden en even gewacht met contact te zoeken. Dus nu de opluchting dat je weer wat beter gaat. Geeft wel weer aan hoe moeilijk het is om bacterie vrij te blijven. Aansterken met zo weinig voedsel zal ook niet snel gaan.
Lieve groetjes van ons en ook aan Claire die alle lof omtrent jou verzorging verdiend.
1000 kusjes Ton en Ilonka
-
24 April 2014 - 23:42
Jacq Pura:
Namaste! Lieve ambassadeurs van nepal! Heel bijzonder wat jullie meemaken, jullie zien er ook mooi uit in de sari,s op de nepal bruiloft!
Ik ben dankbaar voor Claire dat ze melis verzorgt en ondersteunt. Lieve melis gelukkig voel je je iets beter, dikke x voor jullie allebei. Liefs mam
-
25 April 2014 - 17:12
Fieke:
heee wow wat heftig mop! Maar toch ook gave verhalen!
Hopelijk knap je snel op xxxxx -
27 April 2014 - 18:38
Open Atelier:
Lieve Melissa,
We zijn zo ontzettend blij om weer een bericht van jou te ontvangen. We maakten ons zorgen daar er twee weken geen reisverslag was. We willen je heel veel beterschap wensen.
Als je weer terug bent in Nederland, gaan we een heerlijk Hollands diner voor je maken. We missen je nog heel erg. Maar we genieten ook van jouw prachtige reisverslagen.
Heel veel liefs van [vooral] Philippe, Margret, Sjoeke, Marian, John, Johanna, Thea, Stella en Renske. -
28 April 2014 - 07:55
Miranda Brabander:
Lieve Melis, wat kan je veel overkomen in een korte tijd!!! Hele mooie ontwikkelingen en belevenissen maar ook mindere als het je gezondheid betreft!! Fijn dat het weer wat beter gaat. Het blijft opletten geblazen alhoewel je het nooit helemaal in eigen hand hebt. Verder blijven genieten van wat jullie overkomt!! Heel bijzonder en ik vind het leuk om het allemaal te mogen lezen!!
Lieve groetjes uit Winkel van ons allemaal. -
01 Mei 2014 - 19:23
Oma Elly Xxxxx:
Lieve melissa, even een krabbeltje van je oma! Had je een al een lange brief geschreven maar de iPad heeft t opgegeten. Zielig van die geitjes kon je dat vlees wel eten? Bij iedere hap denk je zeker me me me ! Fijn dat alles nu goed gaat. En je je al een beetje beter voelt. Ik zal het kort maken ik ga nu je foto's Bekyken veel lief s en het allerbeste toegewenstdoor oma kus kus kus -
03 Mei 2014 - 19:08
O/Hanny O/George:
Hay Melissa, Zo de berichten te horen zijn wij weer op de weg terug en kan Claire even op adem komen van al de verzorgingen, toch wel super zo'n verpleegster bij je te hebben.
Wij gaan weer gauw wat van je lezen in de reisverslagen nou ja reisverslag het is toch werk/stage verslag.
Al jouw verslagen lezen wij wel twee keer het geeft ons ook herinneringen op van wat wij daar beleefd hebben.wij willen zeggen hou de zonzijde maar de zon is daar natuurlijk de hele dag. nu zet dan je beste pootje maar vooruit. (oud gezegde) Zo maak je van alles mee in zo'n warm land, dametjes het ga jullie goed en geniet nog van de dagen die komen. groetjes Oma Hanny en opa George
Ps. 15 Mei gaan wij weer met de caravan naar Duitsland richting Beieren naar de bierbrouwerijen als dat mag van Hanny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
