Een prachtig land met scherpe randen
Door: melissa
Blijf op de hoogte en volg Melissa
05 Mei 2014 | Nepal, Mahendranagar
Inmiddels ben ik alweer ruim een week van het infuus af! De weegschaal melde mij 7 kg lichter te zijn dan toen ik vertrok. Dat is nog eens een lekker dieet haha! Inmiddels kan ik alles weer eten en heb ik ook weer me energie terug, wat er voor zorgde dat we weer echt in actie konden komen. We hebben de focusgroeps afgerond en hebben we interviews afgenomen. Twee hiervan konden gewoon op het centrum doen en voor de laatste moesten we weer even het veld in. Wat wij natuurlijk helemaaaal niet erg vinden.
Het was weer fascinerend. We gingen mee naar een mobile camp. Een kampje wat op wordt gezet in een dorp waar de fysiotherapeut, de instrumentmaker en de counselor met ze drieën heen gaan. De veldwerkers verzamelen de mensen met beperkingen en dan kan het diagnosticeren beginnen. We hebben de counselor even geholpen met alle formulieren te sorteren en toen mochten we ook deelnemen in het proces. Een process van heeeeel veeel geduld want de patiënten moeten heel veel wachten! Eenmaal aan de beurt word het formulier in gevuld door de counselor en dan gaat de fysio aan de slag. Eerst onderzoek en dan nog een paar vragen (Wat wij juist precies andersom leren). Ongelofelijke afwijkingen gezien en bijna iedere patiënt ging de deur uit met okselkrukken. We hebben ons interview afgenomen en helaas kon er niemand bij zijn die engels sprak. Wat maakte dat we de vragen op moesten schrijven en deze snel vertaald werden door de counselor, daarna werden ze overhandigd aan een veldwerker en hij ging ze in het nepalees stellen hierdoor konden we niet doorvragen en dat is nou juist wat we met het interview wilde bereiken. Naja jammer, de grote les roeien met de riemen die we hebben komt dit onderzoek wel vaak naar voren.
Ons onderzoek krijgt wel steeds meer vorm en het is erg leuk dat we bepaalde problemen nooit van te voren bedacht hadden. We kunnen in ieder geval straks een advies schrijven en daar doen we alles voor! Als er geen drempels in onze planning komen hebben we 10 dagen speling. En hoe we deze dagen dan willen opvullen hebben we allang bedacht! Indra wil ons nog mee nemen naar de hoogte puntjes van Danghadi, Harisch wil ons nog de beruchte brug laten zien en de werknemers willen maar al te graag ons meenemen naar de andere projecten. Met 1 van deze projecten gaan we als het goed is op pad. Dit is het Kap-II project. Oftewel het project om de kamlahari meisjes te redden van kinderslavernij. Wie het programma Peter R de Vries over de grens, aflevering 2 Nepal heeft gezien kan zich hier nu wat bij voor stellen. Ook wij hebben het gekeken en vinden het verschrikkelijk dat wij in dorpen komen waar dit gewoon gaande is. Het is ongelofelijk dat dit mooie land met alle gastvrijheid en offers die aan ons gemaakt worden, voor de lokale bevolking zo corrupt en oneerlijk is. En dat het gemiddeld inkomen hier ligt bij de fulltime werkende op 3000 roepie p.m. wat gelijk staat aan ongeveer 20 euro. Waardoor de mensen uit nood hun dochter verkopen aan de hogere casten. Een bedrag die wij hier wel per week uitgeven aan basisproducten. Dit hoorden wij vandaag en opnieuw waren wij in shock. . En de shock zal iedere keer weer opnieuw blijven komen. Wie het echte beeld wil krijgen van de leefomstandigheden hier raad ik aan om de documentaire te kijken. Het laat tevens ook zien in welke omgeving wij vertoeven. Maar ik herhaal, deze barre omstandigheden blijven schokkend.
Vannacht waren we het echt even beu. Onze muizen vriend die we allang hadden uitgezwaaid heeft moeite met het afscheid nemen. Sterker nog hij zoekt nu echt de gezelligheid op en kroop vannacht lekker bij Claire in bed. Vandaag gaan we toch maar is aan de bel trekken, we hadden logeerpartijtjes in Nepal namelijk afgezworen.
Ter afsluiting: We hadden ons tegen de avond even een picknick gegund. Laken op het dak, nepalees wijntje, pastasalade gemaakt en een heeeerlijke fruitsalade. Onder genot van een ondergaande zon met uitzicht tot aan de jungle. Daarna even uit gebuikt onder de sterrenhemel. Tjah het blijft een feit. Nepal is een prachtig land met hele scherpe randen.
Het was weer fascinerend. We gingen mee naar een mobile camp. Een kampje wat op wordt gezet in een dorp waar de fysiotherapeut, de instrumentmaker en de counselor met ze drieën heen gaan. De veldwerkers verzamelen de mensen met beperkingen en dan kan het diagnosticeren beginnen. We hebben de counselor even geholpen met alle formulieren te sorteren en toen mochten we ook deelnemen in het proces. Een process van heeeeel veeel geduld want de patiënten moeten heel veel wachten! Eenmaal aan de beurt word het formulier in gevuld door de counselor en dan gaat de fysio aan de slag. Eerst onderzoek en dan nog een paar vragen (Wat wij juist precies andersom leren). Ongelofelijke afwijkingen gezien en bijna iedere patiënt ging de deur uit met okselkrukken. We hebben ons interview afgenomen en helaas kon er niemand bij zijn die engels sprak. Wat maakte dat we de vragen op moesten schrijven en deze snel vertaald werden door de counselor, daarna werden ze overhandigd aan een veldwerker en hij ging ze in het nepalees stellen hierdoor konden we niet doorvragen en dat is nou juist wat we met het interview wilde bereiken. Naja jammer, de grote les roeien met de riemen die we hebben komt dit onderzoek wel vaak naar voren.
Ons onderzoek krijgt wel steeds meer vorm en het is erg leuk dat we bepaalde problemen nooit van te voren bedacht hadden. We kunnen in ieder geval straks een advies schrijven en daar doen we alles voor! Als er geen drempels in onze planning komen hebben we 10 dagen speling. En hoe we deze dagen dan willen opvullen hebben we allang bedacht! Indra wil ons nog mee nemen naar de hoogte puntjes van Danghadi, Harisch wil ons nog de beruchte brug laten zien en de werknemers willen maar al te graag ons meenemen naar de andere projecten. Met 1 van deze projecten gaan we als het goed is op pad. Dit is het Kap-II project. Oftewel het project om de kamlahari meisjes te redden van kinderslavernij. Wie het programma Peter R de Vries over de grens, aflevering 2 Nepal heeft gezien kan zich hier nu wat bij voor stellen. Ook wij hebben het gekeken en vinden het verschrikkelijk dat wij in dorpen komen waar dit gewoon gaande is. Het is ongelofelijk dat dit mooie land met alle gastvrijheid en offers die aan ons gemaakt worden, voor de lokale bevolking zo corrupt en oneerlijk is. En dat het gemiddeld inkomen hier ligt bij de fulltime werkende op 3000 roepie p.m. wat gelijk staat aan ongeveer 20 euro. Waardoor de mensen uit nood hun dochter verkopen aan de hogere casten. Een bedrag die wij hier wel per week uitgeven aan basisproducten. Dit hoorden wij vandaag en opnieuw waren wij in shock. . En de shock zal iedere keer weer opnieuw blijven komen. Wie het echte beeld wil krijgen van de leefomstandigheden hier raad ik aan om de documentaire te kijken. Het laat tevens ook zien in welke omgeving wij vertoeven. Maar ik herhaal, deze barre omstandigheden blijven schokkend.
Vannacht waren we het echt even beu. Onze muizen vriend die we allang hadden uitgezwaaid heeft moeite met het afscheid nemen. Sterker nog hij zoekt nu echt de gezelligheid op en kroop vannacht lekker bij Claire in bed. Vandaag gaan we toch maar is aan de bel trekken, we hadden logeerpartijtjes in Nepal namelijk afgezworen.
Ter afsluiting: We hadden ons tegen de avond even een picknick gegund. Laken op het dak, nepalees wijntje, pastasalade gemaakt en een heeeerlijke fruitsalade. Onder genot van een ondergaande zon met uitzicht tot aan de jungle. Daarna even uit gebuikt onder de sterrenhemel. Tjah het blijft een feit. Nepal is een prachtig land met hele scherpe randen.
-
05 Mei 2014 - 13:17
Ton En Ilonka:
Weer een mooi verslag Melissa, wil even reageren op Nepal is een prachtig land met hele scherpe randjes!
Dat vereist dat jullie meiden ook alert blijven en goed op elkaar blijven letten. Picknick onder de sterrenhemel geweldig! Een muis in bed! Jak! A hoewel, als je nog in sprookjes geloofd hebben ze voor Assepoester de mooiste jurk gemaakt. Maar daar geloven jullie niet meer in sprookjes na al dat leed te hebben gezien natuurlijk. Blijf genieten van de mooie ervaringen, het prachtige land en de lieve mensen om jullie heen.
Dikke knuffel en lieve groetjes van ons XX
-
05 Mei 2014 - 15:22
Rosemarie:
Heey liefjes! Wat een verhalen allemaal. Ik had idd gelezen over die Peter R de Vries die (geen) kinderen ging kopen. Leek me al interessant, maar nu helemaal!
Dat van dat wachten en elleboogkrukken is heeeel herkenbaar!
Nog heel veel plezier daar!
xxx -
06 Mei 2014 - 23:00
Mam:
Hoi lieve kanjer van me, die mister mouse wil maar niet verhuizen he! Fijn dat jullie een beetje speling hebben in de planning! Je hebt alle ervaringen die jullie weer hebben meegemaakt mooi beschreven, toppie! Hoop je morgen weer ff te zien op Skype, veel liefs mam xxxxxxxxxxxxx -
06 Mei 2014 - 23:00
Mam:
Hoi lieve kanjer van me, die mister mouse wil maar niet verhuizen he! Fijn dat jullie een beetje speling hebben in de planning! Je hebt alle ervaringen die jullie weer hebben meegemaakt mooi beschreven, toppie! Hoop je morgen weer ff te zien op Skype, veel liefs mam xxxxxxxxxxxxx -
07 Mei 2014 - 12:17
Miranda:
Misschien is die muis wel een mooie prins . . . . al een kusje geprobeerd? O'nee, dat is met een kikker, nou ja het valt te proberen. Mooi verslag Melis, bijzondere ervaringen . . Pas goed op elkaar. -
08 Mei 2014 - 19:30
Oma Hanny:
Lieve melissa wat heb je weer een hoop beleeft.Zoals muizen in bed,maar het waar dat het een mooi land is.wij hebben ook de uitzending gezien van P R de Vries en het heel erg om dat te zien.En het was niet ver bij jullie vandaan.We zijn heel blij dat je weer opgeknapt ben.En ga alles zien wat je aangeboden krijgt.wees wl voorzichtig met alles wat je aan geboden krijgt.Wij gaan 14 Mei weg met de caravan naar Duidsland en in die tijd erna horen we wel van jacq hoe het met je verder gaat.Lievert een dikke kus en zie je als je terug bent. -
09 Mei 2014 - 22:32
Pap:
Hallo ogen en oren van ons volk, ik ben zeer trots om te kunnen zien met wat voor passie jullie deze missie vertolken naar ons rijke land. Ongeloof en verdriet als je de beelden van P.R. De Vries bekijkt. Maar jullie maken dit nu zelf mee. Konden we maar allemaal eerlijk delen en meer humaan zijn tegen over ons medemens zijn. Laten we positief zijn en hopen op betere tijden daar in Nepal. Love You pap. -
11 Mei 2014 - 16:05
Oma Elly:
Hoi Melissa, net jou verslag gelezen. Ik zie dat je het naar je zin hebt daar in Nepal. Ik hoop dat je je muizen vrienden niet stiekem mee neemt naar Nederland. Ook ik heb de documentaire van P.R. De Vries gezien. Vond het schokkend. Hoop je gezond en wel snel terug te zien. Dikke kus oma Elly.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
